Kerst

En de aanloop ernaar toe vol prikkels…

Noem me een autist, maar ik zie het feestelijke niet aan de maand december. Buiten is het koud, er is minder zonlicht en de straat is soms levensgevaarlijk glad (of vol vuurwerk). In winkels staat de muziek harder en fonkelen overal schelle lichtjes. Tegelijk verwachten mijn familie en vrienden dat we elkaar ontmoeten om cadeaus uit te wisselen en veel te eten. Het zijn lieve mensen hoor, maar mag ik thuis blijven?? 

Vroeger

Ik liet me als kind wel meeslepen door Sinterklaas- en Kerstfeesten. Fysiek meeslepen hé, want emotioneel checkte ik vaak uit zodra ik in een kamer vol mensen was. Mijn moeder hielp me er doorheen, vooral als ik eenmaal thuis erg moest huilen van alle indrukken. Zou ik ooit gaan genieten van de feestdagen?

Op mijn 20ste leek het zover: ik had de ‘tools’ voor sociale verplichtingen. Mijn diagnose 5 jaar eerder had me toegang gegeven tot sociale vaardigheidstrainingen, gedragstherapie en ambulante begeleiding. Ik leerde o.a. wat je wel (maar ook niet) het beste kan zeggen in gezelschap en wat helpt bij overprikkeling. Eindelijk bouwde ik vriendschappen op. Ging ik met hen Pakjes- of Kerstavond vieren? Nee, ik ging terug naar Hotel Mama om dagenlang in bed te liggen... studeren was zwaar joh.

Klein beginnen

Nu ik zelf moeder ben, leer ik pas mee te doen aan de feestdagen. We vierden alles klein toen zoonlief nog klein was: een Pakjesmiddag (ipv Avond) en Kerst. Alleen de grootouders mochten meedoen. Eenmaal op school leerde onze zoon wat Sinterklaas nog meer deed. Sinsdien wil hij naar de intocht (manlief gaat mee) en schoenzetten (doe ik, hooguit 5x). Snel na onze Pakjesmiddag, volgen de kerstactiviteiten van school. Dit jaar pakte ik uit voor het kerstdiner: zoonlief mocht met 2 vriendjes spelen, terwijl ze hielpen met hapjes maken. Daarna stond ik een uur op de kerstmarkt. Gevolg: twee dagen hoofdpijn. Zucht, waarom ga ik elk jaar een stap verder?

Cliché maar waar: ik doe het voor de glimlach van zoonlief en zijn zusje. Sinds zij erbij is, is het duidelijk: onze kinderen raken niet (zoals ik) lamgeslagen door alle prikkels. Zij gaan makkelijker mee in een feeststemming en vinden het heerlijk op stap te gaan. Dochterlief geniet nu zo voorop mijn fiets, warm ingepakt terwijl ze sinterklaasliedjes zingt. En zoonlief is zo trots als hij zijn cadeaus kan laten zien aan vriendjes. Voor hen wil ik de feestdagen niet minimaliseren, maar de ervaring maken waar zij blij van worden. 

Samenzijn

Mijn kinderen leren me dat mensen warmte bij elkaar zoeken in deze donkere dagen. Want wat er ook gebeurt, hoe moe ik ook word van Sinterklaas en schoolverplichtingen, met Kerst vangt mijn moeder me altijd weer op. Zij biedt Hotel Mama aan ons hele gezin. Een heerlijke plek waar de kinderen buiten spelen met opa en manlief, terwijl ik uitrust. En waar het eind december niet klinkt als een oorlogsscene. Ik ben zo blij dat ik eindelijk kan genieten van Kerst <3

Annelien

Meer informatie:

• Instagram: @ann_autimam
• Facebook: Annelien, autimama in actie