Leren vliegen

Jaren geleden had ik nog geen idee dat ik ASS had. Ik zat in de knoop met mijzelf, was ook depressief en was alleen vrij zeker van mijn hoogbegaafdheid (wat later ook met een IQ-test is bevestigd). Sinds een jaar heb ik officieel de diagnose ASS nadat ik al langer het vermoeden had. Ook heb ik al een aantal jaar ervaring met verschillende soorten therapie. Al met al is mijn leven zo erg turbulent. Wellicht herken je die dingen: therapie, chaos, onzekerheid. Dat hoort er denk ik ook een beetje bij. Iedereen heeft tijd nodig om zichzelf te ontdekken, om erachter te komen hoe je in elkaar zit. Bij de een gaat dit sneller dan bij de ander.

De laatste tijd kan ik gelukkig zeggen dat het steeds beter gaat. Een mooi beeld kreeg ik daarbij aangereikt van iemand met wie ik regelmaat praat; het beeld van een vlinder die net uit de cocon komt en bezig is met haar vleugels uitvouwen en gaan leren vliegen. Zelf ben ik vooral nog bezig met het uitvouwen van mijn vleugels en soms zorgt dat voor ongemak en pijn, net zoals het bij een vlinder ook eerst nog wat onwennig is. Tegelijkertijd mag ik soms al proeven aan het vliegen. Korte stukjes en nog wat voorzichtig. 

Het is niet gek dat het lastig is om te leren vliegen. De dingen die lastig zijn in het leven vormen vaak een belemmering om te genieten en je vleugels uit te slaan. Die lastige dingen worden snel een gedragspatroon en een omgeving die veilig voelt. Het is misschien gek, maar zo kan het bijvoorbeeld fijn voelen als je weer het bekende gevoel van verdriet hebt. 

Ik hoop dat iedereen die dit leest op den duur zal leren vliegen. Dat de lastige dingen niet te zwaar aan je vleugels zullen hangen, maar dat je ook de mooie dingen van jezelf mag ontdekken. Dat je gaat durven die te laten zien aan anderen. Laat maar zien hoe mooi jouw vleugels zijn. Het geeft niet als het lastig of eng is, maar probeer het maar gewoon eens.

Hannah