Makkelijk is Moeilijk, Moeilijk is Makkelijk

Een groot struikelblok voor veel vrouwen met autisme, waaronder mezelf: “Makkelijk is Moeilijk, Moeilijk is Makkelijk”. Een pijnlijk probleem dat een groot impact heeft op het dagelijks functioneren.

Boodschappen doen, iets zo blijkbaar simpels. Met een lijstje lukt het me om deze taak met moeite te voltooien. Er is dan iets om je focus op te leggen. Dit beperkt de omgevingsprikkels maar zorgt ervoor dat je met een tunnelvisie loopt, waardoor ik gemakkelijk tegen mensen aanloop.  Zonder lijstje slaat de winkel direct op mijn sensorische sensors. Meteen raak ik verblind door het felle licht, kleuren, geuren, producten, mensen en geluiden. Alles wordt in één keer ongehinderd waargenomen. Het zorgt voor verwarring, mijn adem stokt, verdwaasd en verward probeer ik me krampachtig de reclame en wat ik nodig heb te herinneren, de besluitloosheid en twijfels te verdringen. 

Als het dan gelukt is de gekozen boodschappen af te rekenen en de winkel te verlaten, stopt dit gevoel niet. Gedesoriënteerd en uitgeput met een bonkend hoofd begint de weg naar huis. Eenmaal thuis aangekomen begint langzaam het verwerken van de opgedane prikkels, de hersteltijd en de irritatie. 

Waarom moet zoiets simpels altijd zo moeilijk zijn?

Administratie, iets zo blijkbaar simpels. De maandelijks terugkerende lasten en administratieve taken afhandelen. Iets ogenschijnlijk simpels, maar wat voor heel veel irritatie en woede zorgt. Meteen zet hoofdpijn op zodra ik achter de computer plaatsneem om mijn mail te openen. Voor me een stapel papieren welke ook nog afgehandeld moeten worden. Langzaam handel ik de rekeningen af. Een nieuwe brief dwingt me nu om een gedeelte van de stapel af te handelen.

Zelf ben ik een kei in zakelijke brieven opstellen en heb ik heel veel kennis van procedures en opeenvolgende stappen. Je zou dus denken dat een brief afhandelen me gemakkelijk af zou moeten gaan. Echter, het wekt alleen maar irritatie en agressie op, waardoor ik na vijf minuten innerlijk al compleet aan het doordraaien ben. Ik begin te vloeken tegen de computer en snauw iedereen die me stoort af. In de tussentijd typ ik wel netjes verder, verstuur de mail en ben ik helemaal uitgeput van iets zo ogenschijnlijk simpels.

Een kortere weg nemen, iets zo blijkbaar simpels. Overal waar ik naartoe ga neem ik dezelfde weg en eenmaal geleerd, kan ik hiervan niet afwijken. Zelf doe ik alles te voet en op de fiets. Als ik vanuit een andere richting kom en mijn bestemming sneller te bereiken zou zijn door een andere afslag te nemen, 

is dit onzichtbaar voor mij. In de ogen van anderen zou ik nu een omweg nemen, omdat ik eerst naar mijn gebruikelijke route fiets om vanaf daar mijn bestemming te bereiken. In mijn ogen is de geleerde weg de enige weg. De moeilijke weg.

Schoonmaken, iets ogenschijnlijk simpels, een dagelijkse bezigheid welke veel mensen zonder te veel moeite voltooien. Zodra ik aan een ruimte begin kan ik niet alleen poetsen wat met het blote oog te zien valt. Elk hoekje moet van boven tot beneden gepoetst worden, alles moet opgetild en geïnspecteerd worden.

Dit zorgt voor grootschalige uitputting omdat er heel lang over één taak gedaan wordt en maakt het beginnen moeilijk. In plaats van één ding, zie ik namelijk alles en alles moet uitvoerig gedaan worden.

Makkelijk is moeilijk.

Schakelen, iets zo blijkbaar simpels, is helaas ook moeilijk voor veel autisten waaronder mezelf. 

Zodra ik met iets bezig ga, gaat mijn complete aandacht hiernaartoe. Maar zodra de bezigheid abrupt onderbroken wordt en een wisseling van taken nodig is, kan het met een computer vergeleken worden die compleet vastloopt en eerst helemaal opnieuw moet worden opgestart. De tijd die daarvoor nodig is valt 

niet te calculeren, die is namelijk voor iedereen anders. 

Makkelijk is moeilijk.

Ik ben analytisch, goed in complexe ideeën en theorieën inprenten, bedenken en uiten op papier. De kennis van wat er verkeerd gaat is heel bewust aanwezig, zelfs op het moment dat het gebeurt.

Alsnog blijft makkelijk moeilijk en moeilijk makkelijk.

Francesca