Op

Op. Ik ben helemaal op. Heb ik eindelijk mijn grens gevonden? Of ben ik al zover over mijn grenzen heen gegaan dat ik nu het uiterste limiet heb bereikt? Ik weet het niet. Misschien ergens tussenin, want ik ga door. Ik ga altijd door.

Autistische burn-out

Een burn-out is niet bepaald leuk en speciaal voor mensen met autisme is er de autistische burn-out. Hebben wij weer even geluk! #Not. Het begrip ‘autistische burn-out’ is nog niet zo lang in het leven. Het is een samenhang van verschillende factoren als stress, continu moeten camoufleren en vermoeidheid.

Mijn ervaring

In 2019/2020 was corona in volle gang. Hoewel sommige mensen met autisme de afstand wel lekker vonden, was het verlies aan structuur en het verlies van mijn leven me te veel geworden. Ik studeerde fulltime en dat bracht ook ontzettend veel stress met zich mee. Het was geen veilige omgeving thuis, dus was ik op zoek naar een huis in deze gestoorde markt.

Kortom, het ging niet lekker en alles bij elkaar zorgde ervoor dat ik volledig op raakte. Alles was te veel. Ik had dagelijks meltdowns, heftige meltdowns. Ze gingen zo ver dat ik bijna opgenomen moest worden. De GGZ had me in de steek gelaten en ik wist niet meer hoe ik verder moest. 

Hoe ik er uiteindelijk uit ben gekomen weet ik niet zeker. Het leek opeens weer beter te gaan. Het ging met zeer kleine stapjes, maar geleidelijk klom ik eruit. Ik kreeg hulp vanuit het IHT, Intensive Home Treatment. Zij kwamen naar mij toe elke week en waren dag en nacht beschikbaar. In die tijd had ik ook heel veel steun aan mijn puppy. Ze leek alles net wat beter te maken.

Steeds vaker kreeg ik weer rust in mijn hoofd en steeds vaker had ik weer een voorzichtig lachje op mijn gezicht. Ik had besloten om mijn laatste jaar van mijn studie in tweeën op te delen. Dan doe ik er maar een jaar langer over. Als mijn mentale gezondheid er maar op vooruit gaat en ik meer kan ontspannen. En dat is me ook gelukt… al heb ik misschien iets te veel ontspannen.

Deze burn-out heeft me heel veel gekost. Het heeft me mijn baan gekost. Het heeft me mijn relatie gekost, zij het tijdelijk. Gelukkig heeft het me ook wel veel opgeleverd. Ik heb mijn grenzen gevonden, zij het op de harde manier. Ook heb ik geleerd om te voelen wanneer ik overprikkeld begin te raken en wat ik eraan kan doen. Ik ben voor mezelf opgekomen en heb de lat voor mezelf qua studie wat lager gelegd. En nu, een jaar later, heb ik een nieuwe baan, ben ik weer samen met mijn vriend en wonen we zelfs samen! Een autistische burn-out is verschrikkelijk, maar niet het einde. Je komt er wel weer overheen. Ook dit is een fase die weer voorbijgaat.

 Zoë