Open of gedicht

Hallo, sinds maart dit jaar weet ik dat ik autisme heb. Dit vermoeden had ik al 3 jaar doordat ik in mijn werk in de zorg veel overeenkomsten zag tussen mij en mensen op het spectrum. Nu blijkt dus dat ik zelf ook op het spectrum zit. Ik ben ondertussen een tijdje bezig met het volgen van psychoeducatie en na een wat ‘hobbelige’ start ben ik nu bij een behandelaar die mijn hoofd begrijpt. Hier ben ik enorm blij mee. Ze kan heel goed stap voor stap uitleggen wat er allemaal gebeurt in mijn brein en dit helpt me ontzettend goed te verklaren waarom ik me soms voel zoals ik mij voel. Tijdens ons eervorige gesprek kwam het ‘letterlijk nemen van taal’ ter sprake. Zoals na elk gesprek zette ook dit mij aan het denken en schrijven. Deze keer op een speelse manier. Dit resulteerde in onderstaand gedicht. Vandaag heb ik het voorgedragen aan mijn behandelaar en zij stelde voor om het in de wachtkamer te hangen. Ik ben hier enorm trots op en ik zou het daarom ook hier graag met jullie willen delen.

Verbaal klap ik dicht,

dus ik dicht mijn verhaal.

Ik open mij doormiddel van dichten,

maak daarmee kunst van mijn taal.

Mijn doel is om, jou te vertellen,

wat ik denk en wat er roert in mij.

Door mijn gedachten te delen in mijn gedichten,

kom ik daar steeds dichterbij.

Als ik dit deel, dan stel ik mij open.

Maar hoe kan dat terwijl ik dicht?

Onze taal kent vele lagen,

Het is ook maar net, hoe jij het belicht.

 Jolijn