Annelien Blom
38 jaar, vrouw en moeder met ASS, ervaart en onderzoekt kinderwens en moederschap
Blog geplaatst op: 25-3-2023
Waarom wil je een autistische moeder zijn?
Of wat als je moeder bent en al je hele leven autistisch bleek te zijn?…
Deze vraag is mij geregeld gesteld. Nooit direct, maar tussen de regels door. En altijd door iemand die weinig van autisme wist. Zoals een arts die mij anticonceptie voorschreef zonder medische reden… ik was 17 jaar oud, zonder vriendje en had net de diagnose autisme. Zijn opmerking erbij: “het is zeer onwenselijk als je zwanger wordt!”. Later waarschuwde een coach mij dat zwanger worden erg zwaar is; “reken op veel miskramen hoor!”. En recent nog raadde een maatschappelijk werkster mij aan het bij één kind te laten, want ik was nu al “continu overprikkeld”. Joh, ik zat middenin een zwangerschapsziekte. Lag het aan mij, of hadden deze mensen geen positieve kijk op moeders met autisme?
Van vooroordelen naar denken in mogelijkheden
Zelfs mijn man twijfelde, toen ik mijn kinderwens deelde. Ik zag het juist al voor me: een of twee prachtige kopietjes van hem. En mochten ze autistisch zijn, dan wist ik waar om hulp te vragen. Ons sociaal netwerk had ik in beeld én de sociale kaart. Ik had immers genoeg hulpverleners gezien sinds mijn tienerjaren. Dankzij hen (en mijn ouders) weet ik dat er mogelijkheden zijn met autisme. Mijn man kende die nog niet voldoende en vroeg: “kinderen met autisme zijn toch ongelukkig?”. Ik stelde hem gerust met mijn antwoord; “niet als het aan mij ligt.” En zo zetten we 9 jaar geleden onze eerste stappen richting ouderschap met autisme.
Aan de moeders met late diagnose
De meeste autistische moeders maken echter het omgekeerde van mijn situatie mee; niemand houdt jullie tegen om moeder te worden, maar je weet ook nog niet van jouw autisme. Daar kom je pas achter als je kind de diagnose krijgt. Of als je de reden zoekt voor jouw zoveelste burn-out. Waarom dan pas? Statistisch gezien krijgen vrouwen met autisme helaas niet of op latere leeftijd een diagnose. Wat dat betreft is mijn ‘vroege’ diagnose een voordeel. Ik hoorde veel vooroordelen, maar kreeg wel autisme-gerichte hulpverlening. Mijn ouderschap kon ik voorbereiden met therapeuten en coaches. Hoe graag had ik jullie die kans gegund! Jullie konden je niet eens afvragen of je een moeder met autisme kon zijn, je wilde gewoon een moeder zijn - toch?
Laten we elkaar steunen
Autistische moeders deel ik nu op in twee groepen: degenen met vroege en met late autisme diagnose. Ik besef me dat er ook autistische moeders zijn die intensieve therapie volgen, met meerdere diagnoses, met onvervulde kinderwens of zonder partner. Hier kwam ik achter sinds ik mijn verhalen deel op social media. Mijn doel was om te laten zien dat ouderschap met autisme wél mogelijk is. Ik vind het zo mooi om te zien dat steeds meer moeders reageren op mijn verhalen. Jullie praten zo open over de tegenslagen die jullie overwinnen. We delen informatie en adviseren waar je goede hulp kunt vinden. Soms praat zelfs een hulpverlener mee. Wie weet, kunnen wij samen vooroordelen over moeders met autisme laten verdwijnen 👍
Volg jij me al op Instagram of Facebook?
Annelien
Meer informatie:
- Instagram: @ann_autimam
- Facebook: Annelien, autimama in actie
#autismebijvrouwen #ASS #moedermetautisme #moederschap #kinderwens
Hieronder kun je via het formulier een reactie op de blog achterlaten. Wees je er van bewust dat de reacties openbaar zijn.
Er wordt gevraagd om je naam in te vullen. Dit mag natuurlijk ook een pseudoniem of mogen ook initialen zijn als je liever niet wilt dat je naam bekend wordt. Let er tevens op dat ook sommige auteurs van de blogs onder een pseudoniem geschreven zijn. Ken je de werkelijke identiteit van de auteur, verklap deze niet per ongeluk in je reactietekst.
We willen iedereen de kans geven zijn/haar visie en reactie te geven. Wees wel respectvol naar elkaar. Daarnaast is FANN niet verantwoordelijk voor de inhoud van de reacties.
Eline (zaterdag, 01 juli 2023 11:06)
Als kind van een moeder met, en een broer met ASS wordt het steeds duidelijker dat ik ook ASS heb. Nu op mijn 60-ste nog geen officiële diagnose. Kinderen inmiddels jongvolwassen, en waarschijnlijk ook binnen het ASS. Ik vind het moederschap pittig, vooral het combineren van zorg-intensieve kinderen met werk, partnerschap, vriendschap, ontspanning. Nu ik begin te begrijpen dat ASS ook een rol in mijn leven speelt, leer ik om niet meer te oordelen over wat ik eerst beschouwde als 'falen'. De stress, de vermoeidheid, het minder lijken aan te kunnen dan anderen. Ik ben juist een chaotische moeder, die niet zo sterk is in het bieden van structuur. Waarschijnlijk omdat ik me niet realiseerde dat overprikkeling en me terugtrekken zo'n grote rol speelt in mijn dagelijks leven. Fijn dat er inmiddels meer kennis en bekendheid is over vrouwen met ASS. Het had mij erg geholpen als ik eerder in contact had kunnen komen met vrouwen in dezelfde situatie, of professionals die dit hadden herkend.
Sietske (zaterdag, 01 april 2023 22:28)
Heel herkenbaar Jojo, hier ook een moeder van 2 kinderen, net mijn diagnose gekregen en eindelijk snap ik waarom het moeder zijn me uitput met 2 kinderen die mogelijk ook ASS/ADHD hebben. Ik krijg ook weinig begrip van mijn omgeving incl partner. Hoezo heb jij ASS? Je hebt toch gewoon gestudeerd en een goede baan? Ja maar niemand weet hoeveel moeite dat kost. Als ik een vroege diagnose had gehad, weet ik niet of ik wel aan kinderen begonnen was en dat voelt verdrietig.
Jojo (donderdag, 30 maart 2023 20:14)
Ik ben ook een moeder van 3 kinderen. Van alles geprobeerd en uitgezocht… waarom vind ik het leven als moeder zo ontzettend moeilijk, waarom heb ik geen plezier? ‘er mist iets, ik voel zo weinig’ …. Tja, pas na nummer 3 ging het balletje rollen. Nu ruim 1 jaar geleden gediagnosticeerd.
En nu? Weinig begrip van anderen. Sta er best alleen in. Mis (h)erkenning.
Annelien (maandag, 27 maart 2023 10:40)
@Anna mooi hoe je in oplossingen denkt. Ik ben ook fan van mijn noise cancelling koptelefoon!
Annelien (maandag, 27 maart 2023 10:39)
@Wilma ik snap jouw punt. In jullie geval is het zeker geen rozengeur en maneschijn als je kinderen het moeilijk hebben op school en in hun woonsituatie :( Dan ga je inderdaad denken hoe je je kinderen deze tegenslagen had kunnen voorkomen. Zelf heb ik ook lang gedacht "dit en dat was me niet gebeurd als ik geen autisme had", maar nu denk ik er anders over. Zoals onze maatschappij nu is ingericht, is er weinig tijd en ruimte voor andersdenken zoals mensen met autisme. Ons brein werkt anders, maar ik vind onze aanwezigheid niettemin nuttig en nodig. Daarom ben ik blij dat jij en je kids er zijn. Hopelijk zie je in dat de tegenslagen je uitnodigen om te zien wie je echt bent: waardevol en krachtig <3
Wilma (zondag, 26 maart 2023 17:15)
Ik ben één van die moeders die niet wist dat ze autisme en ADHD had voordat ik mijn kinderen kreeg. Mijn kinderen leken zich tot hun puberteit ook redelijk normaal re ontwikkelen, maar ze hebben het beide erg moeilijk sinds ze uit huis zijn. Allebei daarna hun diagnose ADHD en één ook autisme gekregen.
Als ik had geweten wat ik had en dat ik het door zou kunnen geven, had ik geen kinderen willen krijgen. En, als ik nu zie hoe zwaar hun leven is in vergelijking met vroegere klasgenoten, weet ik ook niet hoe ik hen had moeten uitleggen dat ik ze geboren had laten worden, terwijl ik wist dat ze autisme/ADHD konden krijgen.
Autisme en moederschap is echt niet alleen rozengeur en maneschijn. Het is in onze situatie vooral veel verdriet over wat je graag zou willen, maar wat niet lukt.
Anna (zaterdag, 25 maart 2023 09:48)
Wat mooi geschreven. Hier een moeder met late diagnose.
Ik vind het mooi dat je toen al, de mogelijkheden zag ondanks alle negatieve commentaren. Dat is voor sommige nog best lastig denk ik.
Als ik het had geweten voordat ik moeder werd. Had ik er waarschijnlijk langer over gedacht, me meer ingelezen, maar uiteindelijk er wel voor gegaan.
En dan had ik ook rekening kunnen houden met dat mijn kids ass kunnen hebben (hebben ze dus ook). Dat had me een hoop moeite en energie gescheeld!!
Moeder met ass geeft structuur, duidelijkheid, overzicht naar de kids. Waar de meeste kids het gewoon goed op doen. Je plant niet te veel. En weet (ongeveer) hoe het in hun hoofd werkt. Kan dingen beter begrijpen. Heel veel voordelen.
En daarnaast hebben we gelukkig ook nog de noice canceling headphone tegen al die prikkels van kinderen :D