Bianca de Vrind-Zegers

42 jaar, moeder met ASS

Blog geplaatst op: 2-11-2020

 

 

De zin van autisme

   

Ik ben getrouwd en ben moeder van drie jonge kinderen met ASS. Mijn eigen diagnose kreeg ik vlak na die van de kinderen, op mijn veertigste. Mijn leven lang had ik op mijn tenen gelopen om me aan te passen aan wat er van me verwacht werd, maar de toenemende zorg voor onze bijzondere kinderen maakte dat bijna onmogelijk. Mijn diagnose was een opluchting en een bevestiging: ik was niet gek en het was niet mijn schuld dat ik het niet meer trok. Maar het was ook een schok, want dit ging niet vanzelf goed komen door het een tijdje rustig aan te doen. En ik zou nooit een ‘normale’ moeder worden.

Waarom?

 

Ik wilde weten waarom. Mijn leven lang geloof ik al dat God bestaat en ik mediteer wekelijks, zo niet dagelijks. Had God me dan niet in een eerder stadium kunnen inlichten over mijn autisme? Waarom heeft hij sowieso niet voorkomen dat ik en mijn kinderen alle vier autisme kregen? Zo oneerlijk! Ik, als autist, wil dat alles klopt, dus ook dit.

 

Ik las in die tijd alles wat los en vast zat over autisme om de zin ervan te begrijpen, om het niet meer als een defect te hoeven zien. Ik vond iets over autismevriendelijke kerkdiensten, iets over geloofsopvoeding en uitleggen van bijbelverhalen aan mensen met autisme, maar bijna niets over hoe andere mensen hun autisme beleven vanuit hun geloofsovertuiging.

 

Schrijftherapie

Dus ben ik zelf maar gaan schrijven, als verwerkingstherapie. Het werd een zoektocht naar antwoorden die zelf weer nieuwe existentiële vragen opriepen. Ik schreef over mijn jeugd en over die van mijn kinderen, over het traject bij de ggz, over hoe ik geloofde als kind en hoe dat veranderd is. Het hielp me enorm om zo mijn eigen gedachten te vormen en te ordenen. Het schrijven veranderde mijn achteraf nogal zinloze waarom-vraag in een waartoe-vraag. Dat bracht me verder, want autisme trekt zich nu eenmaal niet zoveel aan van enige waarom. Autisme is meer gebaat bij het vinden van een doel.

 

Voordelen van moederen met autisme 

Zo heb ik al zoekend ontdekt dat er bepaalde voordelen zitten aan het zijn van een moeder met autisme. Ik ben een moeder die houdt van rust en regelmaat, maar die ook vaak creatieve outside-the-box oplossingen heeft voor problemen. Ik kan heel goed tekenen en knutselen en weet veel over muziek en over de natuur. Dat ik situaties vaak niet goed overzie is lastig, maar het biedt ook weer ruimte aan bijzondere dingen die je anders niet zou meemaken. Een saaie moeder ben ik in geen geval. Verder kan ik goed luisteren, vind ik niet gauw iets raar en ben ik eerlijk en betrouwbaar.

 

Sixth sense 

Er is nog een ander soort sterk punt, waarvan ik vind dat het bij autisme hoort. Verschillende mensen met autisme geven aan dat ze bovengemiddeld gevoelig zijn voor spirituele zaken. Sommigen noemen dat een ‘sixth sense’. Ook ik hecht bij gebrek aan aardse duidelijkheid meer aan het hemelse. Het is voor mij als autist fijn om te geloven in een God die te midden van de chaos een constante vormt, een almacht die boven alle narigheid staat en die daar iets moois van kan maken, iemand die me door en door kent en die me nooit afwijst. Er zijn mensen die God abstract vinden, maar ik vind God juist heel duidelijk. Hij geeft heldere spelregels, vergeeft het als ik een foutje maak. Waar ik vaak moeite heb met menselijke wederkerige communicatie voel ik vaak wel aan hoe hij wil dat ik naar mezelf en naar mijn medemens kijk: niet veroordelend, maar respectvol en oprecht.

 

Diversiteit

En dat brengt me tot slot weer terug bij de zin van autisme. Als ik zie hoe divers de schepping is, dan hoort neurodiversiteit, en dus ook autisme, daar volmaakt in thuis. Mensen met autisme hebben bijzondere eigenschappen die smaak geven aan de wereld, zoals een vergaande eerlijkheid, betrouwbaarheid, nauwgezette discipline, en vaak een grondige afkeer van roddelen en liegen.

 

Helaas leiden diezelfde eigenschappen ook wel eens tot irritatie bij andere mensen, omdat ze ons soms ongepast eerlijk en direct vinden en te precies om werkbaar te zijn. Maar weet je wat ik daarover denk? Ik denk dat autisten een belangrijke missie hebben, samen met iedereen die anders tegen dingen aan durft te kijken en die meer ziet dan alleen het geheel. Mensen die anders zijn tikken tegen heilige huisjes, zetten aan tot nadenken en kleuren zo de wereld. 

 

God houdt van autisten.

 

Bianca

 

Meer informatie:

Bianca schreef een autobiografie: Aan mij zie je niets, uitgekomen bij Scholten Uitgeverij in september 2020. Ze heeft ook een eigen blog: www.zokunjetookzien.nl. 

 

  

#autismenmoederschap #autismeengeloofsvragen #zingeving #schrijvenalstherapie #geestelijkegevoeligheid #neurodiversiteit #aanmijziejeniets



Hieronder kun je via het formulier een reactie op de blog achterlaten. Wees je er van bewust dat de reacties openbaar zijn. 

Er wordt gevraagd om je naam in te vullen. Dit mag natuurlijk ook een pseudoniem of mogen ook initialen zijn als je liever niet wilt dat je naam bekend wordt. Let er tevens op dat ook sommige auteurs van de blogs onder een pseudoniem geschreven zijn. Ken je de werkelijke identiteit van de auteur, verklap deze niet per ongeluk in je reactietekst. 

Commentaren: 6
  • #6

    Bianca (donderdag, 04 februari 2021 18:13)

    Hoi Tineke,

    Dankjewel! En zo is het. Wat je in het dierenrijk al niet aan variatie ziet! Ik hou zelf heel erg van vogels: wat een verschillen zie je daar ook weer. Neem nou een kolibrie en een struisvogel, zo boeiend! Dat moet wel zijn bedacht door Iemand met een geniale creativiteit en liefde voor variatie. Laten we verschillen tussen mensen dan ook omarmen en niet labelen als 'afwijkend'.

  • #5

    Bianca (donderdag, 04 februari 2021 17:56)

    Hoi Emma38,

    Wat ontzettend moeilijk en eenzaam ijkt me jouw situatie. Wat goed dat je je blijft vasthouden aan God. Hij zal je zeker bevestigen in al je mooie eigenschappen. Veel succes en sterkte in je zoektocht!

  • #4

    Tineke (woensdag, 03 februari 2021 12:02)

    Prachtig Bianca! net als jij ben ik steeds meer overtuigt van het mooie van 'diversiteit'. Wat maakt een mens 'normaal'? Of is het meer zo dat de meeste mensen gewoontjes (makkelijk in de omgang, voorspelbaar) zijn maar er ook veel bijzondere mensen met eigen bijzondere gaven en eigenschappen. Net als jij geloof ik in God als Schepper en raak er steeds meer van overtuigd dat Hij als grote Creator het heel leuk vond om heel diverse mensen en dieren te scheppen. Vinden we bijv ook in de paardenwereld niet het grote verschil tussen het boerenpaard (trouw als werkdier) en het zeer gevoelige arabische paard dat heel geschikt is voor de rensport maar nooit achter de ploeg zou kunnen? Laten we de diversiteit dus vieren en nauwkeurig naar elkaar luisteren zonder uit te sluiten.

  • #3

    Emma38 (dinsdag, 02 februari 2021 19:08)

    eerlijkheid, betrouwbaarheid, nauwgezette discipline, en vaak een grondige afkeer van roddelen en liegen.

    jouw verhaal spreekt me erg aan , ik kom uit een hele naar huwelijk heb ook 3 kinderen met ass waarvan de middelste diagnose en jongste ontwikkeling s achterstand vermoeden ass en adhd... ik zelf weet van af dat ik klein ben al dat ik anders ben.
    Altijd op mijn tenen gelopen en nu is het tijd om me zelf te leren kennen !

    En net als dat bovenste wat is dat hoe ik ben ! eerlijk betrouwbaar een open boek je zou zo alles van me mogen weten ( soms niet handig) ik zoek bevestiging die ik niet altijd krijg, ben erg van planning, ik geloof in God en ondanks alle tegenslagen weet ik dat Hij er altijd is.

    Nu eerst mijn narcistische exman een plek geven in mijn verwerking want hij is de vader van mijn kinderen en daarna ga ik me zelf laten diagnostiseren het word tijd, tijd voor de erkenning die ik al jaren weet maar wat me als persoon niet anders maakt, want ik zeg altijd en dat is niet verwaand bedoelt aan mij heb je GOUD , als ik een vriendschap sluit doe ik dat niet voor even (helaas wel veel. mee gemaakt die er mee stoppen) ik ben trouw en eerlijk en ik zou nooit bewust iemand pijn doen.

  • #2

    Bianca de Vrind-Zegers (donderdag, 05 november 2020 15:58)

    Hoi Bep Schilder,

    Dankjewel voor je eerlijke reactie!

    Wat verschrikkelijk om als autistisch meisje te denken dat God erop uit is om je eeuwig te laten branden in de hel. Ik heb het toen ik klein was ook gedacht, dus ik kan me er iets bij voorstellen. Het doet mij altijd weer pijn om te lezen dat mensen gekwetst en beschadigd raken door religieuze overtuigingen, terwijl geloof in God juist zo kan helpen bij het vinden van zelfacceptatie en geborgenheid.

    Ik ben benieuwd naar je blog!

    Groetjes,
    Bianca de Vrind-Zegers

  • #1

    Bep Schilder (woensdag, 04 november 2020 16:15)

    Boeiend, Bianca, wat je zegt over je 'ontdekking' aangaande deze 'autisten liefhebbende God'. Ik ben zelf op mijn 55ste gediagnosticeerd met het syndroom van Asperger. Daarna heb ik, in combinatie met een paar jaar therapie, de eerste twee delen van mijn autobiografische romantrilogie 'De Poort, de Paljas en het Meisje' geschreven. Hierin vertel ik over mijn 'ontdekking' dat ik nu waarschijnlijk boeddhistisch zou zijn als ik in een dergelijke cultuur zou zijn geboren. Toen ik me daarna in allerlei ander religies ging verdiepen, transformeerde het strenggereformeerde godsbeeld waarmee ik ben grootgebracht tot iets ruimers. De dreiging met het eeuwig branden in hel, dat ik me als Aspergermeisje steeds dwangmatig voorstelde, heeft vooral veel mensen met ASS zwaar beschadigd. Fijn om te lezen dat jij daar blijkbaar niet mee worstelt.
    Wat je schrijft over dat 'sixth sens' gaat voor mij nog verder. Ik geef lezingen over de mogelijke rol van specifiek mensen met ASS in het brengen van de 5de dimensie naar de aarde. 'De hemel op aarde' ...
    Daar hoop ik binnenkort een aparte blog aan te wijden. Succes met je boek! (Prachtige titel trouwens.)
    Groetjes,
    Bep.
    bepschilder.nl