Alleen op vakantie

Verlangen naar vroeger

Door de familievakanties in mijn jeugd heb ik een geromantiseerd beeld van hoe een vakantie eruit moet zien. Actief zijn in de natuur: dammetjes bouwen in snelstromende beekjes, rodelen van bergtoppen en wandelen over gletsjers. Op een rustige dag spelletjes spelen op de camping, een potje badminton of een ijsje halen. 

Dat mooie plaatje van SAMEN leuke dingen doen in de vakantie heb ik al jaren geleden losgelaten. Maar dat maakt het verlangen ernaar niet minder. Ik heb geen partner en kinderen en geen vrienden die hun gezin kunnen en willen achterlaten om met mij mee op reis te gaan. Al sinds mijn studententijd bedenk, organiseer en beleef ik mijn vakanties grotendeels ALLEEN. Soms heb ik het fijn, maar soms kom ik mezelf keihard tegen. 

Mijn eigen plan trekken

Het voordeel van alleen op vakantie gaan vind ik dat ik zelf kan bepalen wat ik doe. Sta ik vroeg op of slaap ik uit? Spendeer ik geld aan een luxe hotelkamer met bad of boek ik een dagje sauna? Doe ik iets actiefs of heb ik een rustige dag? Ik vind het fijn dat ik geen rekening hoef te houden met de wensen van een ander, want het kost veel energie om me continue aan te moeten passen en de prikkels die de ander uitzendt aan te kunnen.

Alles zelf bedenken

Wanneer ik alleen op vakantie ga, komt er veel op me af. Een paar uur rijden naar mijn bestemming put me helemaal uit. Dat komt doordat ik elke beslissing, hoe klein ook, zelf moet nemen en doordat ik onderweg word afgeleid door alles wat ik zie en hoor. ’s Avonds zit mijn hoofd zo vol van alle indrukken dat ik niet kan slapen. De volgende dag wil ik leuke dingen doen, want ik denk dat dat nu eenmaal bij vakantie hoort. Snel raak ik in een neerwaartse spiraal waarbij ik weinig slaap en moeilijk kan eten van de spanning. Stap voor stap dingen organiseren, zoals naar de supermarkt om lunch te kopen, kost steeds meer moeite: Waar is de supermarkt? Welke vraag stel ik hierover bij de hotelreceptie en met welke intonatie en blik doe ik dat? Welk adres voer ik in voor de navigatie? Waar heb ik trek in? Wil ik ook iets te drinken? Waar ligt dat in de supermarkt? Hoe hou ik mijn eten goed zonder koelkast? Ik zou het fijn vinden als iemand af en toe met me meedenkt om samen stappen te doorlopen en beslissingen te nemen. 

Eenzaamheid

Waar we vroeger met het gezin gezamenlijke herinneringen maakten, is er nu niemand om ervaringen mee te delen. Ik ben de enige die weet hoe spannend het is om te verdwalen in het donker. En niemand vraagt: “weet je nog, die grappige ontmoeting in de sauna?” Ook het gemis van een partner, het samenzijn, de intimiteit, wordt pijnlijk duidelijk. In het dagelijks leven staat dit niet zo op de voorgrond, maar op een onbekende plek waar iedereen het gezellig met elkaar lijkt te hebben valt de afwezigheid van een partner me zwaar. Het meest eenzame gevoel tijdens mijn laatste vakantie had ik toen ik ’s avonds koud geworden patat aan het eten was op mijn veel te kleine hotelkamer, omringd door mijn natte, verregende kleding.

Een fijne vakantie alleen

De afgelopen jaren ben ik vaak alleen op vakantie gegaan. Ik heb geleerd wat voor mij wel en niet werkt. Ook al plan ik in mijn enthousiasme nog wel eens de verkeerde dingen. De volgende keer dat ik op vakantie ga, dan denk ik aan het volgende:

* Ga niet te lang weg: één of twee nachten is genoeg;

* Blijf dicht bij huis. Reizen kost veel energie;

* Boek liever een iets duurdere hotelkamer, dan een krappe kamer met een doorgezakt bed;

* Bedenk vooraf wat je wilt doen. Maak waar nodig reserveringen. Wissel drukke dagen af met ontspannende activiteiten. Zoek alvast wat (wandel)routes uit in de buurt, zodat je meerdere opties hebt voor een ‘ongeplande’ dag;

* Boek een hotel in de buurt van vrienden en spreek af om een keer samen te wandelen of te lunchen; 

* Bel iemand die je goed kent om je te helpen met beslissingen en organiseren of voor een praatje als je je alleen voelt; 

* Laat los dat je vakantie volgepland moet staan met leuke activiteiten. Uitrusten op je hotelkamer is ook vakantie; 

* Als alternatief plan je een vakantie met een doel: bijvoorbeeld vrijwilligerswerk in het buitenland. Je bent dan niet alleen, je dagen zijn gestructureerd en je hoeft niet alles zelf te bedenken. 

De goede herinneringen aan de vakanties in mijn jeugd zal ik blijven koesteren. Terwijl ik voor de toekomst hoop dat ik mijn vakanties zo kan organiseren dat ik mijn eigen plan kan trekken, zonder dat ik mezelf helemaal uitput en me alleen voel. 

 Eva