Jeannette
42 jaar, vrouw met ASS
Blog geplaatst op: 11-02-2024
Autisme en scheiden
Al jaren leefden we langs elkaar heen. We hadden een routine, we waren een team maar de liefde was al lang verdwenen.
Tijdens de vele therapiesessies kwam natuurlijk ook mijn huwelijk ter sprake en hoeveel mij dit kost. Het maskeren, het aanpassen en de onmacht van mijn partner om mij echt te begrijpen.
Samen hebben we verkeerde patronen ontwikkeld en hier kwamen we niet meer uit.
Na veel gesprekken, het nog eens proberen, er volop voor gaan en dan toch het realisatiemoment, dit gaat niet meer werken, was het tijd om knopen door te hakken.
Door mijn overprikkeling en zware depressie leek het ons verstandig dat onze dochter bij hem zou blijven en ik andere woonruimte zou zoeken.
Het werd een ware rollercoaster. Ik verliet mijn huis, mijn gezin, mijn spullen, mijn alles.
Het voelde alsof de aarde onder mijn voeten werd weggeslagen. Dag voor dag leven werd uur voor uur en soms zelfs minuut voor minuut.
Scheiden en opgeven wat bekend is, is voor iedereen een ware beproeving maar de onzekerheid, onwetendheid en alle veranderingen maken het voor mijn autisme een hele uitdaging.
Intussen ben ik een paar weken verder en begint een stuk verwerking te komen. Een volgende rollercoaster maar dan op emotioneel vlak.
Het achterlaten van mijn dochter vind ik nog het verschrikkelijkste en dat maakt dat ik mijn ‘beperkingen’ erg lastig kan accepteren. Waarom ben ik niet zoals de meeste moeders? Ik voel me intens schuldig naar haar toe maar ik kan niet anders. Ik probeer haar zoveel mogelijk te zien en keihard te werken naar een goede omgangsregeling.
Ook het besef hoe hard ik heb gestreden al die jaren, komt nu met een knal binnen. Beelden en herinneringen poppen op de meest onmogelijke momenten op.
De vermoeidheid is intens aanwezig en maakt dat de mentale cirkel hard naar beneden gaat. Ik ben kwetsbaarder voor overprikkeling, mijn depressie en angsten.
De keuze om te gaan scheiden is de meest moeilijke keuze in mijn leven geweest en de gevolgen heb ik zwaar onderschat.
Ik heb enorm veel respect voor alle vrouwen die deze stap durven te zetten of hebben moeten nemen. Ik zie jullie
Jeannette
#autismebijvrouwen #ASS #scheiden #uitelkaar
Hieronder kun je via het formulier een reactie op de blog achterlaten. Wees je er van bewust dat de reacties openbaar zijn.
Er wordt gevraagd om je naam in te vullen. Dit mag natuurlijk ook een pseudoniem of mogen ook initialen zijn als je liever niet wilt dat je naam bekend wordt. Let er tevens op dat ook sommige auteurs van de blogs onder een pseudoniem geschreven zijn. Ken je de werkelijke identiteit van de auteur, verklap deze niet per ongeluk in je reactietekst.
We willen iedereen de kans geven zijn/haar visie en reactie te geven. Wees wel respectvol naar elkaar. Daarnaast is FANN niet verantwoordelijk voor de inhoud van de reacties.
Elise (maandag, 19 februari 2024 17:45)
Zo herkenbaar, ik zit in precies dezelfde situatie. We runnen een gezin, meer is er niet, al jaren niet meer. Totaal gebrek aan begrip van mijn partner voor mijn ASS en angststoornis. Maar ik durf niet te scheiden, ik wil niet weg uit mijn fijne huis en buurt, ben bang voor alle veranderingen die er dan gaan komen. Bang voor wat de omgeving zegt, we hebben 2 jonge kinderen. Maar nu ben ik ook doodongelukkig. Ik durf die stap alleen niet te zetten.
Joyce (zondag, 11 februari 2024 23:06)
Lieve Jeannette,
Ik zie jou ook. De pijn, de onmacht, de gebrokenheid. Dat je zacht mag blijven naar jezelf. Je hebt zo te lezen hard gewerkt om de scheiding te voorkomen. Ik weet niet of het je aanspreekt maar deze quote las ik vanavond: "Soms moeten dingen helemaal breken, zodat er betere dingen gebouwd kunnen worden. Wees nooit bang voor wat breekt. Het vormt het begin van iets beters. De beste oogst begint altijd met een gebroken akker."
Ik wens je alle ondersteuning toe die je nodig hebt om deze periode door te komen. Dat je mag bloeien in dit leven. En dat je de band met je dochter zo fijn mogelijk vorm mag geven. Ik wens je het allerbeste.